De eerste dagen

Dinsdag 21 & Woensdag 22 januari

Na een niet onaangenaam verblijf in de KLM Crown Lounge op naar gate E22. Hier stond een redelijke rij voor de security check en dus maar rustig achter aangesloten en naar voren geschuifeld. Bij de scan moest opeens mijn insuline uit de tas en die werd helemaal nagekeken. Was de eerste keer in al die jaren, maar goed, eens moest het er van komen. De beambte zei ook dat de röntgenscan slecht is voor de insuline, maar dat was mij nog niet bekend. Maar goed, na nog eens gefouilleerd te zijn omdat er een lampje ging branden bij mij konden we ons klaarmaken voor 10 uur vliegen. Zoals gebruikelijk maar wat films gekeken en ook nog de cijfers 0-9 in het Maleis geleerd en tesamen met een paar uurtjes slaap maakte dat dat we om 10 uur lokale tijd in Bangkok waren. Het klokje gaat 6 uren naar voren, dus voor je gevoel is het eigenlijk 4 uur 's nachts en dan schijnt echt niet de zon en is het ook geen 20 graden :-)

Dop had vanuit NL een taxibusje geregeld en dat stond al vrij snel voor ons klaar, maar niet voordat we eindelijk onze bagage hadden. Wij stonden vrolijk bij de bagageband te wachten en Myriam, één van de Belgische bruiloftsgasten, had al snel haar koffer, maar die van ons kwamen maar niet. Opeens komt er een rode tekst op een scherm bij de bagageband: Last bag .... Slik, dat is niet goed!
Maar ik vond dat er wel nog verdacht veel mensen nog stonden te wachten en na een paar minuten begon de band toch nog een keer rondjes te draaien en kwamen gelukkig ook onze koffers op de band.

Toen 200 km gereden richting Pak Chong, de huwelijkslokatie. De taxichauffeur kende het resort niet, logisch als je 200 km verderop woont, en dus met wat handen en voeten zijn we er toch gekomen. Was een mooi busje overigens, met WiFi, dus we konden al aankondigen dat we onderweg waren. Net voordat we er waren zagen we Hugo, de bruidegom, naast de weg staan bij een restaurant en dus even gestopt en gegroet. Aangezien hij nog wat dingen moest doen zijn we nog een kilometer doorgereden naar het resort en daar Ladda, de bruidegom, gezocht.

Nadat we intrek hadden genomen in onze kamer richting het zwembad gegaan alwaar Dop niet alleen de eerste, maar ook de enige was die in het water ging. Langzaamaan druppelden meer gasten binnen en werd het gezellige ontmoetingsplek, zo aan het zwembad. Om 5 uur had Hugo een 'briefing' waarin we wat instructies kregen maar ook een voorstelrondje waarin iedereen zichzelf even kort kon introduceren. Hierna werd de borrel echt gestart :-)

Aangezien het hier toch wat hoger ligt werd het ook wat koeler en toen we naar het restaurant moesten lopen toch maar even wat warmers aangetrokken. De rest was inmiddels al vertrokken en het was zo'n 700 meter lopen volgens Hugo, dus wij op pad. Uiteindelijk bleek het toch wat meer dan 700 meter te zijn en vonden we de rest van het gezelschap weer. Het was allemaal buiten het resort, maar was erg lekker eten. We kregen 6 gerechten, uiteenlopend van gefrituurde kikkerbilletjes tot biefreepjes, vis en heerlijke groenten. Toetjes werden afgeraden en koffie kennen ze hier niet voor na het eten en dus weer terug naar het resort voor de massage die ondertussen was geregeld door Ladda.

Wij dus met een man/vrouw of 10 staand achter op een pickup (de lokale manier van mensen vervoeren) op pad. Onderweg nog wat wandelaars van de groep toegejuicht en toen gingen 10 gasten naar de kamer voor de massage. Dop hoorde daar ook bij en dus kon ik anderhalf uur niet op de kamer ... Ja, da's lekker!?!!! .... Net zo lekker als de whiskey die ik toen maar ben gaan drinken aan het zwembad. Hugo had een redelijk aantal flessen ingeslagen, dus het was geen probleem dat de horeca faciliteiten van het resort al lang dicht waren. (Had eigenlijk ook niet gezien dat ze überhaupt open zijn gegaan, want blijkbaar kun je hier zelf de drank, chips, etc zelf meenemen, dus de bar van het resort was niet nodig)

Dop is tijdens de massage, naar eigen zeggen, een keer of 5 wakker geschrokken, dus daar was het kaarsje al bijna uit. Uiteindelijk om 1 uur 's nachts de ogen gesloten om het nieuwe dagritme te pakken te krijgen ....