De bruiloft, deel 2

Dop had nu wel de jurk aan die ze heeft laten maken in Nederland en we zagen er samen goed uit, al zeg ik het zelf :-). Inmiddels was Ladda ook al overduidelijk mevrouw Borrie, want traditiegetrouw begon de bruiloft niet om 5 uur maar een kwartiertje, 20 minuten later. Dit is een Borrie 'trekje', dus de integratie was al goed op gang gekomen! We stonden op een groot grasveld te wachten en opeens begon Dop wat te springen .... Er zaten mieren in haar rechterschoen die ook beten. Dat had de cameraman ook geschoten en die staat met zijn camera boven op haar neus terwijl zij wat aan het vloeken is. Even subtiel aangegeven dat Mister Betamax naast haar stond, en nu maar hopen dat dat stukje de eindmontage niet haalt.

Een lokale dominee met een Amerikaanse vrouw en derhalve een behoorlijk Amerikaans accent leidde de dienst. Hij had wel gevoel voor humor, wat het publiek wel amusant vond, maar de bruid iets minder. Althans, dat idee hadden wij er van. We hadden ook een soort van misboekje gekregen, maar dat was half Thais en half Engels, maar ik was al erg snel de draad kwijt waar we nou mee bezig waren. Er stonden allerlei teksten op, die ik niet voorbij heb horen komen, maar misschien waren ze wel bedoeld voor een moment van bezinning op een later tijdstip?!
De bruid zag er in ieder geval mooi uit in de trouwjurk van een nicht van Hugo. Josien heeft haar jurk helemaal vermaakt (is ook haar vak) en het resultaat van 4 maten kleiner maken mocht gezien worden.

Waar in Europa miswijn en hosties gebruikt worden in een Christelijke dienst (toch?), hadden zie hier iets wat leek op een rood fruitdrankje en Tuc koekjes. Christus moet dus overduidelijk nog wat aan zijn marketing doen om het aantal volgers in Thailand te verhogen opdat deze basis benodigdheden wat beter verkrijgbaar zijn.

Ook hier weer een 'ode' aan de ouders en toen werd wederom duidelijk dat Hugo het programma van vandaag toch niet helemaal in zijn hoofd had. Tijdens de Thaise ceremonie en ook nu weer stond hij een aantal malen om zich heen te kijken van 'wat gaan we / moet ik nu doen?'. Ladda fluisterde af en toe snel wat in zijn oor en kon hij ook meedoen. Vond ik niets voor Hugo, het zo maar ondergaan van een programma waar de details onbekend van zijn. Na het uitspreken van de 'wedding vows', de ringen, etc was het weer tijd voor een nieuwe fotosessie met de gasten. Ik denk dat de teller inmiddels al op 6000 stond, dus een fotootje meer of minder maakt dan ook niet zoveel meer uit.

De flessen bubbels die de Westerlingen mee hadden genomen (of eigenlijk moesten meenemen op verzoek van Hugo) waren inmiddels ook geopend en dat smaakte wel goed. De Thai hadden er niet zoveel mee, maar dat vonden wij niet erg :-). Er waren ruim 40 flessen ingezameld, dus we hoefden het niet bij één glaasje te laten. Het kwam er eigenlijk op neer dat bijna iedereen een fles voor zich alleen had, dus het aansluitende diner konden we goed beginnen.....